Kościół pw. Matki Boskiej Gromnicznej
W 1642 r. wojewoda bełski i ruski Jakub Sobieski, ojciec przyszłego króla Polski Jana III i jego małżonka – Teofila z Daniłowiczów ufundowali dla karmelitanek bosych klasztor i kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Loretańskiej. Donacja wyniosła 30 tysięcy złotych.
Jako pierwszy zbudowano kościół – przed 1644 r. Projekt wykonał Jan Baptysta Gisleni, nadworny architekt Zygmunta III Wazy, Władysława IV i Jana Kazimierza. Kościół został wzniesiony na planie krzyża łacińskiego i był wzorowany na rzymskim kościele św. Zuzanny Carla Maderna. Drugi etap prac budowlanych (1683–1688) został najprawdopodobniej sfinansowany, w ślad za fundacją ojca, przez króla Polski Jan III. Wówczas powstała fasada, dzięki której obiekt stał się jednym z najokazalszych kościołów ówczesnego Lwowa. Jej głównym akcentem jest monumentalny portyk wejściowy flankowany kolumnami i zwieńczony płaskim tympanonem. W tympanonie fasady umieszczono kartusz z herbami fundatorów – Janina (Sobieskich) i Sas (Daniłowiczów).
W 1644 r. rozpoczęto wznoszenie klasztoru, ale jego budowa była przerywana najazdami i zniszczeniami, które trwały od najazdu Chmielnickiego i zakończyły się dopiero w 1683 r. wraz z wiktorią wiedeńską Jana III. Po zwycięstwie pod Wiedniem król Jan III wznowił prace przy budowie kościoła. Pokierował nimi Tomasz Dubiński. W tym czasie dokończono zdobienie fasady kościoła. W niszach na pierwszej kondygnacji wstawiono kamienne wazy, a w niszach na drugiej kondygnacji – figury św. Józefa i św. Teresy z Ávili, dzieło Andrzeja Szwanera z 1688 r. Na skrzyżowaniu nawy i transeptu wzniesiono niewielką kopułę z sygnaturką. Budowa kościoła została zakończona w 1692 r.
W lutym 1782 r. , w wyniku reform przeprowadzonych przez cesarza Austrii Józefa II zakon karmelitanek bosych uległ kasacie. Ich kościół przejęli przejściowo franciszkanie, a klasztor – szarytki. W 1792 r. kościół zamieniono na magazyn wojskowy, a w klasztorze zorganizowano seminarium duchowne łacińskiej archidiecezji lwowskiej. W 1842 r. rewindykowano kościół i przeprowadzono jego gruntowny remont. Wówczas też zmieniono wezwanie kościoła na Matki Boskiej Gromnicznej (lub: Oczyszczenia Najświętszej Marii Panny) i uczyniono z niego kościół seminaryjny.
Po 1945 r. został zamknięty podobnie jak wiele innych lwowskich świątyń. W 1979 r. w zespole kościelno-klasztornym umieszczono Wojewódzki Urząd Jakości, Metrologii i Standaryzacji. Na początku XXI w. kościół wraz z klasztorem został przekazany ukraińskiemu kościołowi greckokatolickiemu. Pełni on obecnie funkcję kościoła klasztornego i nosi wezwanie Стрітення, tj. Ofiarowania Pańskiego. W kościele odprawiane są też nabożeństwa w obrządku rzymskokatolickim.
