Kamienica Królewska
Położoną w centrum Lwowa kamienicę, wybudowaną w XVI w. na fundamentach dwóch gotyckich domów odkupili w 1640 r. na rezydencję od karmelitów bosych Jakub i Teofila Sobiescy – rodzice przyszłego króla Jana III.
Na fasadzie kamienicy umieścili herb Janina. Po ich śmierci własność przeszła na Jana Sobieskiego, który nie chcąc dłużej rezydować podczas przyjazdów w pałacu arcybiskupim, nakazał w 1678 r. przebudowę kamienicy tak, był mogła spełniać funkcję oficjalnej lwowskiej rezydencji króla. W 1686 r. przyjmował tu posłów moskiewskich i zaprzysiągł traktat pokojowy kończący wojnę polsko-rosyjską.
Kamienica Królewska, zwana również kamienicą Korniakta, została zbudowana w latach 1571–1580 na fundamentach dwóch gotyckich kamienic dla lwowskiego kupca Konstantego Korniakta (starszego), Greka z Krety uszlachconego w 1571 r. Przebudowana w stylu miejskiego pałacu przez Piotra Barbona lub Pawła Rzymianina, była jedną z najbardziej reprezentacyjnych rezydencji Lwowa. W 1623 r. syn fundatora, Konstanty Korniakt (młodszy), sprzedał kamienicę zakonowi karmelitów bosych, a w 1640 r. znalazła się w posiadaniu rodziny Sobieskich. W 1678 r. Jan III zlecił dobudowanie do fasady attyki z posągami króla w koronie i 6 rycerzami, przez co nazywano budynek Kamienicą Królewską. Przypuszczalnie w tym okresie powstały od strony wewnętrznego dziedzińca arkadowe krużganki. Dodatkowo, aby pomieścić królewską świtę, dom połączono portalem z sąsiednią kamienicą. Po śmierci Jana Sobieskiego w kamienicy okazjonalnie mieszkała Maria Kazimiera. Królowa, opuszczając Rzeczpospolitą, wydała dyspozycje dotyczące kamienicy. Poleciła utrzymywać nieruchomość w dobrym stanie oraz udostępniać pokoje swojemu bratu i zaprzyjaźnionym arystokratkom. Od 1698 r. regularnie przebywał tutaj królewicz Aleksander, który podczas kolejnego podziału spadkowego, zawartego rok później, otrzymał budynek. Gdy zmarł, w 1715 r. królewicz Jakub zrzekł się należnej mu po bracie połowy Kamienicy Królewskiej na rzecz najmłodszego brata, królewicza Konstantego. Konstanty Sobieski był właścicielem budynku do 1724 r., kiedy w związku z rosnącymi długami zmuszony był sprzedać część swoich nieruchomości.
Budynek zachował późnorenesansową elewację z bogatą attyką i monumentalnym portalem. Renesansowy charakter ma także druga fasada – od ulicy Fedorowa. Wnętrza pierwszego piętra zostały urządzone na potrzeby króla, a wewnętrzny dziedziniec otaczają piętrowe krużganki wzniesione w połowie XVII w.
W 1908 r. kamienicę od Andrzeja Lubomirskiego odkupiło Muzeum Narodowe im. Jana III, założone przez Aleksandra Czołowskiego i Tadeusza Rutkowskiego. Początkowo gromadziło ono pamiątki z okresu panowania Jana III Sobieskiego, z czasem jego zbiory się powiększyły. W latach 1926–1929 zrekonstruowano krużganki. Obecnie budynek jest jedną z siedzib Lwowskiego Muzeum Historycznego.
