Kahlenberg i odsiecz wiedeńska
11 września 1683 r. na Kahlenberg przybył król Jan III wraz ze swoim wojskiem i spędził tu noc z 11 na 12 września 1683 r. Stacjonowała tam już armia cesarska pod dowództwem Karola Lotaryńskiego. O 4 rano uczestniczył we mszy św. celebrowanej przez legata papieskiego Marco d’Aviano w ruinach zniszczonych przez Turków klasztoru Kamedułów i kościoła pw. Józefa. Z tego wzgórza Jan III dowodził zwycięską bitwą z wojskami tureckimi.
Założenie kamedulskie na Kahlenbergu swoje powstanie zawdzięcza inicjatywie marszałka koronnego Mikołaja Wolskiego oraz jego wsparciu finansowemu. Wolski, bardzo oddany kamedułom, był przyjacielem Habsburgów. Prawie 10 lat spędził na praskim dworze Rudolfa II jako jego podczaszy. To Wolski nakłonił następcę Rudolfa II, cesarza Ferdynanda II do ufundowania w 1627 r. pustelni na wzgórzu Kahlenberg, dziś w Wiedniu. Zrobił to, aby polscy kameduli podążający – zgodnie z zakonnymi regułami – raz na cztery lata na kongregację generalną do Monte Corona, nieopodal Perugii, mogli po dłuższej podróży zatrzymać się na odpoczynek w rodzimym klasztorze.
